Over Marius van Dokkum

Veel van Van Dokkums schilderijen bevatten milde maatschappijkritiek. Maar van cynisme is Marius van Dokkum wars, hij wil het publiek wel een (lach)spiegel voorhouden.

Als kind wist Van Dokkum al dat hij kunstschilder zou worden. Voor de overige gezinsleden was het geen verrassing. Hij deed niet anders dan tekenen. Zijn ouders hebben er nooit moeilijk over gedaan dat hij naar de kunstacademie wilde. Ze hadden het idee dat je daar schildertechnieken zou leren. Met die verwachting ging Van Dokkum er ook naartoe maar hij moest zijn beeld snel bijstellen. Realisme was toen taboe, je hoorde te experimenteren.

Omdat hij de voorkeur bleef geven aan realistisch werk, kreeg hij het advies om door te gaan voor illustrator en vormgever. En daar heeft hij geen spijt van gehad. Hij leerde goed tekenen en zo zegt hij zelf: “het schilderen is me later bijgebracht door collega’s, zoals Henk Helmantel. Zijn werk sloeg bij mij in als een bom. De visie dat het realisme uit de tijd was, werd door zijn schilderijen weersproken. Die waren zeer realistisch en tegelijk van een geweldige kunstzinnigheid.”

Een beetje noodgedwongen koos Van Dokkum na de academie voor een betaalde baan. Zijn studiebeurs hield op en er moest wel brood op de plank komen. Hij kreeg een parttimebaan aangeboden bij een papierfabriek in Ugchelen. De vaste inkomsten maakten het mogelijk om de rest van de week voor zichzelf bezig te zijn en hetgaf structuur in zijn leven.

Door zijn werk hield Van Dokkum bovendien contact met de maatschappij. “In zo’n fabriek zie je van alles rondlopen: van de directeur tot mensen op de werkvloer. Als je veel mensen schildert, moet je ook met mensen omgaan”. Inmiddels is Van Dokkum met pensioen.

Marius van Dokkum is geïnspireerd door onder andere Sierk Schröder, Henk Helmantel, Maarten ’t Hart (de schilder, niet de schrijver) en door oude meesters als Rembrandt, Hans Holbein, Jan Steen en Johannes Vermeer. Ook de schilderijen van Diego Velazquez, hofschilder van de Spaanse koning Philips IV, boeien hem enorm.